रस्ते कांही नवे मला तेंव्हा इथे उमजून गेले,
दारे सर्व बंद झाली हे जेंव्हा मला समजून गेले…
झुळुकीने एक हलक्या, प्राजक्त सारा गळून गेला,
पण राहिलेले एक फूल, झाडास साऱ्या सजवून गेले….
हल्ला तो परका नव्हता, मीच मजवर वार केले,
गाडण्या "मी" पणाला, ते सामर्थ्य माझ्यात रुजवून गेले…
आक्रोश नुसता भोवती, न कुठेही हास्य होते,
कोवळ्या अश्रूत सारे, मुखवटेही उखडून गेले…
जखमा जरी खोल होत्या, वेदना ना झाल्या कधी,
विसरण्या जगतास साऱ्या, एकटेपण रिझवून गेले…
दारे सर्व बंद झाली हे जेंव्हा मला समजून गेले…
झुळुकीने एक हलक्या, प्राजक्त सारा गळून गेला,
पण राहिलेले एक फूल, झाडास साऱ्या सजवून गेले….
हल्ला तो परका नव्हता, मीच मजवर वार केले,
गाडण्या "मी" पणाला, ते सामर्थ्य माझ्यात रुजवून गेले…
आक्रोश नुसता भोवती, न कुठेही हास्य होते,
कोवळ्या अश्रूत सारे, मुखवटेही उखडून गेले…
जखमा जरी खोल होत्या, वेदना ना झाल्या कधी,
विसरण्या जगतास साऱ्या, एकटेपण रिझवून गेले…
No comments:
Post a Comment