त्या तूझ्या सुर्याला अजुनी सराव नाही,
जीवघेणा एकही, बसलाच घाव नाही…...
दरवाजे मिटले मी येताच तूझ्या दारी,
दारावर जे दिसले,ते तूझे नाव नाही……
तुडवून पायवाट, कधी ना सरावलेली,
दिसले घर माझे, पण माझे गाव नाही…..
गर्दी किती सभोती माझ्याच माणसांची,
कोणी न ओळखीचे, चेहर्यांस नाव नाही…..
लुटले जरी पुन्हा तू आयुष्य सर्व माझे,
युद्धात हारण्याचा माझा स्वभाव नाही…
No comments:
Post a Comment