श्रावणातल्या रिमझिम धारा अवचित उतरून आल्या,
मनातल्या तुझ्या आठवणी मग ओसंडून वाहिल्या....
अशाच एका धुंद धुंद अन ओल्या सायंकाळी,
प्रीतीची प्रतिमा उतरली निर्मळ निर्झर जळी,
थेंब थेंब पानात उतरले झाल्या चिंब भावना ओल्या....
धरतीच्या अंकावर पहुडले उन कोवळे सोनेरी,
इंद्रधनूची पहात अवखळ गगनी उंच भरारी,
गंधास ओल्या आलिंगन देता थरथरल्या पाकळ्या.....
गेले बरसून श्रावण किती, मी अजुनी व्याकूळलेली,
हृदयाच्या अंतरी लपविली, सारी दुःखे साकळलेली,
सुगंध तो उरला न आता या जीवात सुकलेल्या..
No comments:
Post a Comment