रक्तानी त्यांनी शिम्पिल्या जमिनी, अन अंकुर यांचे फुटले,
विसरुनी ते उपकार यांनी लाभलेले सर्वस्व लुटले....
नव्हत्या का त्यांना अपेक्षा समृद्धीस पाहण्याच्या,
पण मीच केले मीच केले, दुराभिमानाचे पेव फुटले....
सर्व त्यांच्या योजनांचा उडविला यांनी बोजवारा....
पाहण्यापूर्वी सर्वनाश हा, बरे त्यांचे डोळे मिटले.....
विस्मृतीत टाकले त्यांना, दाविती हे यांचेच चेहरे,
यांचाच यांनी पिटला डंका, एकूण सारे कान किटले.....
विनवणी आता तुम्हास जन हो, फाडून टाका यांचे बुरखे,
कळू देत जगतास साऱ्या, फुल कुठले अन काटे कुठले
No comments:
Post a Comment