कळे ना कसे....

विश्व माझे तूच अन, मी फक्त याचक होतो,
लिहिले तू आयुष्य सारे, मी फक्त वाचक होतो.....

एक छोटी रेघ ती ओढलीस तू शब्दावरी,
ओरखडे मनावरचे, मी उगाच मोजत होतो....

रंग तू सजवले किती, मज कधी न का भावले,
रात्रीच्या अंधारात मी, रंग खरा शोधत होतो.....

जाहली निष्पर्ण राने, सावली न उरली कुठे,
थेंब घामाचे माझ्या त्या तरुना पाजत होतो.......

माळलेली गजर्यातली, फुले सारी सुकून गेली,
मी तरी त्यांच्याकडे, गंध का मागत होतो....

उमगले ना आयुष्य हे, तुजवीण जगलो कसा?
प्रतीक्षेत मरणाच्या, आयुष्य सारे जागत होतो.... ,