कधी कधी आपण स्वतःलाच फसवत असतो,
आपलं दुःख झाकण्यासाठी जगाला हसवत असतो...
माहित असतं आपल्याला, आयुष्य हे असंच असतं,
तरी सुद्धा वेदनेला, कुरवाळून बसत असतो...
आपलं सुख ओरबाडून दुसऱ्याला देताना,
एकटेपणाच विष, आपल्यातच भिनवत असतो...
आयुष्याच्या धाग्यामध्ये दुसऱ्याला ओवताना,
आपणच विणलेले धागे आपणच उसवत असतो...
एक वेळ मग अशी येते, आपलं कुणीच नसतं,
तरीही गर्दीत हरवल्याचं जगाला भासवत असतो...
No comments:
Post a Comment